Permakultura i maksymalne plony kalorii z ha

Na zdjęciu plantacja orzecha czarnego (Juglans nigra)

Nadszedł czas, by napisać o tym w jaki sposób można wytworzyć dużą ilość jedzenia.. Bardzo kalorycznego jedzenia.

W kręgach permakulturowych uważa się uprawę zbóż jednorocznych na dużą skalę za coś do czego ludzkość powinna raczej odchodzić. Wynika to z tego, że do uprawy zbóż trzeba co roku (czasem nawet częściej) pole zaorać, nawozić, odchwaszczać.. Wszystkie te czynności nie stanowią dla rolnika zbyt dużego problemu gdyż dysponuje on odpowiednią technologią (kombajny, traktory...) oraz dużą ilością stosunkowo taniej energii (ropą). Problem pojawia się lub pojawi się, gdy ta tanią energią nie będziemy dysponować. Inną sprawą jest, że oranie doprowadza do spadku żyzności gleby(oczywiście mowa o dziesiątkach i setkach lat). Dzisiejsze gleby są utrzymywane w stanie wysokiej produktywności głównie dzięki systematycznemu aplikowaniu nawozów sztucznych oraz agrochemii - to w połączeniu z bardziej produktywnymi odmianami roślin uprawnych stanowi tajemnicę sukcesu zielonej rewolucji z lat 60-tych ubiegłego wieku. Bez wykorzystywania tych substancji produktywność naszych pól spadłaby do dramatycznie niskiego poziomu. Wytykać wady jest bardzo łatwo, jakie zatem konstruktywne rozwiązanie sugeruje Permakultura?

Oparcie naszego rolnictwa o drzewa, gdyż w klimacie umiarkowanym (tropikalny, większej części subtropikalnego również) naturalnym formą roślinności jest jakiegoś rodzaju las. Głównymi kandydatami do bycia podstawowym źródłem żywności jest: kasztan jadalny, orzech włoski, leszczyna, oraz (nie w Polsce) araukaria chilijska.
Oto realne plony z ha, które można uzyskać uprawiając dane gatunki roślin:
Kasztan jadalny: 5 ton na ha
Orzech włoski: 7,5 ton na ha
Orzech laskowy: 3 tony na ha
Araukaria chilijska : dane mówią tylko, że "bardzo duże"

Dodatkowe (choć to sprawa przyszłości) duży potencjał mają dęby takie jak:
Dąb dwubarwny (Quercus bicolor), oraz Quercus prinus. Również Kasztanowiec żółty (Aesculus flava) daje jadalne "kasztany"

Dodatkową korzyścią, która przemawia za orzechami włoskimi i laskowymi, to to, że zawierają więcej tłuszczu  niż pszenica czy żyto, więc ich kaloryczność jest wyższa.

Kasztan jadalny (Castanea sativa) pochodzenia polskiego może w Polsce przemarzać, chyba, że będziemy w stanie sprowadzić z USA lub UK specjalne wczesne odmiany, które zostały wyhodowane i są stosowane w północnych stanach w USA. Siewki z nasion pochodzących z np. Węgier nie będą się raczej dobrze sprawdzać w Polsce. Do wschodniej i północnej części kraju ze względu na temperatury zimowe lepiej nadaje się Kasztan chiński (Castanea mollissima).

Wracając do wydajności.. Drzewa orzechowe oczywiście nie dają plonów w pierwszym roku, również trzeba kilka lat poczekać, aż zaczną wydawać duże ilości orzechów. Straty w produkcji w początkowych latach można zminimalizować poprzez sadzenie w początkowych latach np. zboża w międzyrzędach. Jednak o czym trzeba pamiętać to fakt, że drzewa po zasadzeniu wymagają zdecydowanie mniej zabiegów i nakładów energii (nie trzeba orać itd )niż zboża. Przekłada się to na niższe koszta dla rolnika. Kasztan jadalny jest w stanie dawać obfite plony nawet w wieku kilkuset lat. Jakie są w tym czasie oszczędności na paliwie w porównaniu do uprawy zbóż?

Nie należy również zapominać, że w sadzie z kasztanami czy orzechami można jeszcze uprawiać coś pod koronami drzew. W cieniu można uprawiać różnego rodzaju rośliny na sałatki, zioła, czy możemy wypasać tam zwierzęta. W przypadku zwykłego pola z pszenicą nie ma o tym mowy.

Kolejnym zyskiem z takiego systemu agroleśniczego jest drewno. O ile duża produkcja orzechów i produkcja dobrej jakości drewna to cele ze sobą sprzeczne, to zawsze z przycinania takiego sadu można uzyskać drewno o wartości chociażby opałowej. Można to drewno rozdrobnić, zaszczepić jadalnymi grzybami i sprawić, że część energii zawartej w drewnie będzie mogła stać się częścią łańcuch pokarmowego ludzi.

Prawdopodobnie 1ha pszenicy jest w stanie dostarczyć więcej kalorii niż 1 ha kasztana jadalnego,czy orzecha włoskiego. Należy jednak zaznaczyć, że ilość środków i czasu, która była poświęcona na badania i polepszanie zbóż jest i była kilkadziesiąt czy nawet kilkaset razy większa niż uwaga poświęcona ww drzewom. Nie ulega zatem wątpliwości, że drzewa mogą w przeciągu kilkudziesięciu lat stać się głównym źródłem pożywienia dla ludzi w klimacie umiarkowanym. Wystarczy, że damy im szansę.

Proszę zostaw komentarz, jestem ciekaw tego co myślisz, chętnie również odpowiem na Twoje pytanie