Jak usunąć plantację wierzby energetycznej i jak zagospodarować teren po niej bez stosowania herbicydów?

W życiu każdego plantatora wierzby energetycznej przychodzi taki czas, że ta wierzba zaczyna chorować, spadają jej plony. Ziemia jest już tak jałowa, że tak dłużej po prostu nie można i się po prostu nie opłaca... Jeśli utrzymujemy ziemię w tzw. "dobrej kulturze rolnej" to zwykle taki czas przychodzi po 20-30 latach.

Przed posadzeniem wierzby, trzeba pamiętać o jednej sprawie - co będzie po tym okresie? Wierzba to drzewo o rozległym systemie korzeniowym. Po wykarczowaniu plantacji zostają nam jednak korzenie. Na obszarze eksplanacji trudno zatem będzie np. orać.Pozbycie się korzeni to zajęcie drogie, ciężkie i czasochłonne. Niedobitki będą przez wiele lat odbijać z korzeni skutecznie przeszkadzając w prowadzeniu normalnej produkcji rolnej.

Jak zatem zagospodarować taką eksplantację wierzby zgodnie z zasadami permakultury?

Jeśli chcemy działać z naturą a nie walczyć z nią możemy dany teren zamienić w pastwisko. Najlepiej wypasać na takim pastwisku zwierzęta, które gustują w wierzbie - krowy, kozy, owce. W tym przypadku, gdy pojawią się nowe pędy, to zwierzęta je zeżrą. Warto wykorzystać intensywny, holistyczny wypas zwierząt, gdyż wtedy na pewno wszystkie pędy zostaną zżarte. Poza tym w ten sposób zwiększy się poziom materii organicznej w glebie, co przyspieszy jej regenerację.

Jako, że ziemia po plantacji wierzby energetycznej to niemal "pustynia" warto zastanowić się jak można zwiększy poziom przyswajalnych przez rośliny i potrzebnych do ich wzrostu pierwiastków. Głównie chodzi o N-azot P-fosfor K-potas, ale równie ważne są te mikroelementy.

W celu dostarczenia glebie azotu, warto posadzić rośliny wiążące azot, do zaopatrywania roślin w fosfor warto wykorzystać grzyby mikoryzowe i odchody ptaków. Do tego by dostarczyć potas warto posadzić żywokost lekarski - nie dość, że ma on zdolność akumulowania potasu, to stanowi cenną roślinę paszową. By zadbać o mikroelementy można stosować mączkę bazaltową, lub po prostu pozwolić rosnąć "chwastom". Chwasty mają zdolność do akumulowania pierwiastków, których jest niedobór w glebie. Po ich zwiędnięciu (lub zjedzeniu i wydaleniu przez zwierzęta) pierwiastki, które zgromadziła dana roślina są dostępne innym roślinom, tym nie mającej takich zdolności.

W ten sposób można sprawić, że korzenie wierzby, które w normalnych warunkach stanowiłyby duży problem, w przypadku takiego gospodarowania nie będą stanowiły większego problemu. Z czasem korzenie wierzby się rozłożą...zwiększając poziom próchnicy w glebie.

Przy okazji pisania o wierzbie, warto jeszcze dodać, że można przyspieszyć próchnienie ściętego pniaka poprzez wywiercenie w nim dziury i nasypanie nawozu azotowego. W ten sposób (idealne proporcje węgla do azotu) stworzy się odpowiednie warunki, do przyspieszenia procesu kompostowania, czyli nasz pniak szybciej zmieni się w próchno. Jest to jednak metoda raczej na skalę ogródkową, niż plantację (czasochłonne byłoby zrobić to 40 tyś razy na 1 ha).